Preventicon

Met het openmaken van de brief met de oproep voor het twee-
jaarlijks borstonderzoek werd ook de wond weer open gemaakt
die twee jaar geleden het leven totaal op z'n kop zette.
Die slechte film ontrolde zich opnieuw in 3D.
De hoofdrolspeler is weliswaar een ster, maar zit niet te
wachten op deel twee. Wie wel trouwens?

De wachtkamer, in vrolijk rood en geel gestyled, is half gevuld met
vrouwen in de leeftijd tussen de 50 en ruim 70, die het advies om
gemakkelijke kleding aan te trekken perfect hadden opgevolgd.
De winterjacks en jassen worden netjes aan de kapstok gehangen,
maar dat maakt het beeld niet vrolijker.
De 'Wibra models' worden stuk (nou ja) voor stuk opgeroepen en ver-
dwijnen dan achter één van de rode deuren met de nummers van 1 tot 8.
Er komt een groepje van vier dames binnen, kennelijk uit dezelfde
buurt en zij herkennen ook "haar van de andere hoek".
Er wordt hier niets geserveerd, maar de stemming in dit theekransje
is uitgelaten.
Een van hen, gekleed in een lang T-shirt dat waarschijnlijk 20 jaar
geleden voor het laatst op de camping is gedragen op weg naar de
doucheruimte, wijst vol trots op haar kennelijk nieuwe gebit.
Er schiet door mijn hoofd dat er na het verwijderen van tanden en
kiezen ook een prothese nodig is, maar dat de kans op
uitzaaiingen erna waarschijnlijk nihil is.
Er wordt weer iemand opgeroepen. "Kleedkamer drie graag, deur
achter u sluiten en het bovenlichaam ontbloten".
Het kransje gniffelt.

Statistisch gesproken krijgt één van de wachtenden over twee weken
een brief thuis die het leven totaal op z'n kop zal zetten.

Een hoofdrol in deel twee zou niet rechtvaardig zijn.
We zijn daarom maar gaan lunchen in 'de Rechtbank'.