Eigenlijk kregen we het slechte nieuws al een paar weken geleden
toen de oncoloog constateerde dat een CT scan en ander aanvullend
onderzoek noodzakelijk was.
De stabiele fase was daarmee in één klap voorbij.
Sindsdien leven we tussen hoop en vrees.
Maar hoe kan het zijn dat het slechter met je gaat als je je juist
zo goed voelt.
Geen controle hebben over wat er zich in je lichaam afspeelt maakt
je onzeker en opstandig.
Vanmiddag wordt het slechte nieuws gelocaliseerd en krijgt het een
naam.
Gaan we daarmee een nieuwe fase in of valt het mee?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten