Lijdzaam, moedig, hoopvol, twijfel, angst, berusting.
Al deze begrippen kropen met iedere infuusdruppel door de aderen.
Toch als altijd is Jet de glimlachende, makkelijke patiënt voor iedere verpleegkundige. Daarom heeft zij ook met iedereen een goede relatie.
Zelfs de 'koffie vrijwilligster' gaf Roel stiekem een complete lunch: "Jullie zitten toch in deze aparte kamer".
Met liters vergif nog in het lijf nog even langs de Jumbo om nog wat boodschappen te doen.
Ingrediënten voor de 'workshop' pizza bakken.
Milan en Lisa komen logeren.
Afzeggen omdat je net een zware chemo behandeling kreeg?
Geen haar op haar hoofd dat daar aan denkt !
Het werd een gezellig weekend met als hoogtepunt een pannenkoekenlunch op zaterdag in de Mauritshoeve met de hele familie.
Nadat de kinderen op zondagmiddag weer waren opgehaald, begonnen de wonderpillen hun uitwerking te staken.
Drie dagen doen die hun werk en gelukkig was dat net genoeg om het logeerweekend te volbrengen.
De volgende dagen ontstonden er vervelende bijwerkingen. Heftige pijn in de maag/lever streek en een soort schimmel in mond en keel die het eten en drinken bijna onmogelijk maakte.
Slecht slapen en nauwelijks eten en drinken eten hadden volledige uitputting tot gevolg.
Op donderdag 20 februari heeft Jet zelf de huisarts gebeld.
Na zijn bezoek speelde het vervolg zich in een hoog tempo af.
Jet werd per ambulance naar het St.Anthonius Nieuwegein gebracht. Direct aan het infuus om uitdrogingsverschijnselen te bestrijden, een long echo, onderzoek door minstens twee co-assistenten en drie verpleeg(on-)kundigen. Steeds dezelfde vragen waarop steeds heel vriendelijk antwoord werd gegeven.
Tenslotte nog een CT scan met als algemene conclusie dat er wellicht kleine bloedingen in de lever hadden plaatsgevonden. Een observatie opname was noodzakelijk, maar dat kon niet in Nieuwegein.
Dus verscheen er een uur later een ambulance om Jet naar St.Anthonius Leidsche Rijn te vervoeren.
We waren toen ruim 7 uren verder, constateerden dat diner verzorging op deze 'spoedeisende hulp afdeling' het ontbijt niveau van van der Valk anno1980 had, maar dat de vrijwillige serveerster in ieder geval betrokkenheid toonde. Inmiddels stonden de ogen van Jet weer wat sprankelender.
Ambulance en Volvo vertrokken gelijktijdig, maar onze wegen scheidden zich op de A12.
Vele zakken vocht en nieuwe medicijnen hebben Jet weer op de been gebracht.
Zondag rond het middaguur mocht ze weer naar huis.
De slotceremonie van de Olympische Spelen voelde als symbolisch voor onze sterke biathlon atleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten