De wachtkamer van oncologie in het Leidsche Rijn ziekenhuis zat stampvol. Je zou bijna denken dat het een populaire ziekte is waarop de mensen afkomen.
Het pluimage was weer vermakelijk divers.
Hebben we vorig jaar dames in witte broeken vernietigend veroordeeld, vandaag zou het over verouderde zomer-outfit moeten gaan.
Zelden zulke slobberende, verwassen korte broeken om de kuiten van enkele binnenslenters zien hangen.
Ruitbroeken natuurlijk en daaronder sandalen met donker gekleurde sokken.
Onze benen zijn ook nogal wit, maar geen denken aan om die nu al tentoon te stellen.
Overigens heeft Jet als voordeel van de chemo dat ze haar benen nu niet meer hoeft te scheren.
Man en vrouw komen binnen. Groeten niet en zetten zich aan de leestafel, sprakeloos.
Man wordt binnen geroepen en vrouw blijft op haar plaats zitten. Nu zijn wij sprakeloos omdat dit de eerste keer is dat wij dat meemaken. We fantaseren over hun huwelijk . . .
Dame komt uit een van de spreekkamers. Met rollator die waarschijnlijk nodig is om te zorgen dat al het goud aan haar armen haar evenwicht niet verstoort.
Ze loopt naar de balie voor een nieuwe afspraak, maar schiet onderweg eerst nog even de koffiemevrouw van 11.45 uur aan. Haar koffie wordt op de hoek van een tafel gezet terwijl zij de afspraak luid en duidelijk drie keer aan het verzetten is. Nee, niet om 10.30, maar om 11.30.
"Dan is er koffie gratis", zeg ik ten overvloede.
En ja hoor, een nieuw echtpaar neemt plaats bij de verse koffie. De dame loopt zonder rollator naar de koffie, verzet die nijdig naar de andere kant van de tafel en bedenkt zich dat zij de rollator nog bij de balie heeft staan.
Nee, dan die vrouw die met overtuiging haar net weer aangegroeide haartjes, pruikloos en onbesjaald, aan ons allemaal laat zien. Wat een moed en wat een power.
Toen zij werd binnengeroepen zagen wij een plantje in haar hand waarmee ze op haar oncoloog toeliep.
Het zomergevoel werd dik onderstreept door dokter de Jong.
De kankermarkers waren enorm gezakt. Voordat met de nieuwe chemo werd begonnen waren de markers terecht gekomen op ongeveer 4000, na de volgende kuren was het resultaat eerst 1900, daarna 900 en vandaag 247 ! Ook de waarden van de leverfuncties waren verbeterd.
Nog één, voorlopig laatste, kuur. Daarna een leverscan die hopelijk aantoont dat er misschien wel een rustige periode aanbreekt.
We kunnen nu zelfs een vakantie gaan plannen.
Zomergevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten