Niemand zal willen tegenspreken dat we deze vakantie dan ook echt hadden verdiend. Wie had in december 2013 gedacht dat we samen weer een zomervakantie zouden kunnen doorbrengen in Aeschi?
We doen het om meerdere redenen altijd rustig aan. De eerste overnachting is daarom in Bacharach, een klein plaatsje aan de Rijn met een hotel dat we vooral kiezen vanwege de voortreffelijke keuken en minder om het feit dat het direct aan de spoorbaan ligt.
Na nog een extra overnachting in Kenzigen, kwamen we op dinsdag
29 juli in het mooie Berner Oberland aan. In Hotel Aeschipark kregen we de studio naast die we in 2012 hadden bewoond. Heerlijk om weer terug te zijn. Het uitzicht, de geur van gemaaid gras en al die andere herkenningspunten geven ons een geluksgevoel.
Woensdag 30 juli zijn we samen met Katrin Stähli naar Untersee/Interlaken gereden. Daar woont Irene met haar gezin en ook Ingrid zou daar met haar beide kinderen zijn.
We kennen de familie Stähli al heel lang en het weerzien was hartverwarmend en ontroerend. Het werd een heerlijke middag, lekker bijgepraat, genoten van de kinderen en van alle lekkernijen.
Terug in Aeschi had Jet geen eetlust en haar buik was strak en opgezwollen. Vroeg gaan slapen en morgen hopelijk een beter gevoel.
We hebben die donderdagochtend moeten besluiten om medisch advies te vragen omdat Jet zich echt heel beroerd voelde. Op advies van de eigenaresse van het hotel zijn we naar Frutigen gereden, een klein regionaal ziekenhuis waar we direct werden opgevangen en alle noodzakelijke onderzoeken efficiënt plaatsvonden. Een punctie bleek noodzakelijk en de ruim anderhalve liter vocht gaf de gewenste verlichting in de buik. Jet moest wel een nacht overblijven, maar werd op vrijdag 1 augustus, de Zwitserse Nationale feestdag, ontslagen. Wat een opluchting ! De zon scheen en terugrijdend door dat prachtige landschap kwam het vakantiegevoel weer een beetje terug.
We hebben een heerlijke dag gehad, met als afsluiting de kneuterige "Umzug" die zo klein is dat hij tweemaal langs komt.
Maar de volgende zaterdag voelde Jet zich alweer minder goed, de buik werd weer gezwollen en het onrust gevoel kwam terug. Dat het ook een bewolkte en regenachtige dag was verbaasde ons niet eens.
Geen eetlust en vroeg slapen. Tegen beter weten in hopen dat het morgen beter gaat.
We hebben zondag besloten om terug te gaan naar Nederland. Verdrietig en langzaam alles weer in de tassen gepakt en aan het eind van de middag in de auto geladen. Het paste maar net vanwege de verschillende soorten Zwitsers bier die we als cadeau hadden gekregen. Jet had intussen contact gehad met ziekenhuis Leidsche Rijn en een afspraak gemaakt voor dinsdagochtend.
Op maandag om 06.00 uur uit Aeschi weggereden. De tranen hadden we de dag ervoor al ruimschoots laten gaan. Na ruim 8 uur waren we thuis. Een gemengd gevoel is nogal zacht uitgedrukt. Opstandig omdat ons zelfs een vakantie van twee weken niet is gegund. Berusting omdat we nu het lot in de vertrouwde medische handen kunnen geven.
De uitslag van de scan en het bloedonderzoek geven aan dat er opnieuw sprake is van onrustige cellen die hopelijk bestreden kunnen worden met alweer de derde chemo variant. Nu in de vorm van 10 tabletten per dag. De eerste zullen woensdag worden ingenomen als de prednison stoot die Jet nu weer energie moet geven, de basis ervoor heeft gelegd.
Dat was onze vakantie!
Gelukkig hebben we de foto's nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten