Het normale leven

Het zit er op. De vakantie is voorbij en het normale leven
begint weer. De 'after holiday dip' hebben we inmiddels verwerkt.
Bij de verwachte opkomende depressie hebben we de ruitenwissers
in de snelste stand moeten zetten. Dat was overigens pas vlak voor
Keulen en omdat je daar toch maar 100 mag rijden konden we de
overgang ook wat beter hanteren. De opvliegers die we regelmatig
moesten tegengaan door de airco aan te zetten bleven ook spontaan
uit.
Er zijn mensen die in het buitenland heimwee krijgen! Bestaat er
een term voor het tegendeel? Wij willen na twee uur rijden eigenlijk
alweer jankend terug. Het is in de familie trouwens normaal dat
er de hele terugreis gejankt wordt van heimwee.
We hebben ons daar in Zwitserland opnieuw gerealiseerd dat we zes
maanden geleden nooit hadden gedacht daar te kunnen zijn.
En toen we in Aeschi bij het graf van Else en Edwin stonden hebben
we elkaar minutenlang vastgehouden en ons begraven in gevoelens.
Voor ons de mooiste begraafplaats van de wereld, waar altijd een
koolwitje vliegt als we er zijn. We plantten er een gentiaan bij de
steen van Edwin. Hij heeft mij zoveel geleerd in de bergen.
Bestaat de uitdrukking : we hebben alles gedaan wat God gegeven heeft?
We hebben gewandeld en genoten van het prachtige berglandschap,
we hebben gevaren op de intens blauwe Thunersee, we hebben
heerlijk gegeten (half pension met iedere avond 4 gangen is wel
veel hoor), we hebben mooie steden bezocht.
Yvorne, Weissburgunder, Rügenbrau, Feldschlössen, Gurten, we
hebben ze allemaal gebruikt om op elkaars gezondheid te drinken.
En zeg nu zelf, is er een betere manier?
Het normale leven gaat weer beginnen.
Ja, God zij dank nog steeds!