maandag 23 maart 2009

10.40

Vannacht hebben we vanzelfsprekend niet zo goed geslapen.
Gelukkig vanmorgen samen de balans kunnen vinden tussen
afscheid nemen van schoonheid en vertrouwen in een gezonde
toekomst.
We waren om 08.50 in het ziekenhuis en om 09.00 bracht de
verpleegster ons naar kamer B6 12, een eenpersoons kamer.
Dat was de eerste meevaller.
Korte controle van gegevens en het meten van de bloeddruk.
Tas uitgepakt, kast ingericht, foto op het nachtkastje en
Milans tekening op het prikbord.
Om 10.00 uur liet ik een stil vogeltje achter, dat overigens
direct erna met beide vleugels uitgebreid zwaaide van achter
het raam van haar kamer.
Machteloos wachten op het bericht dat Jet weer op haar kamer
terug is.
Het regent, maar er branden nu zoveel kaarsjes.

16.10
Net terug uit het ziekenhuis waar Jet rond 14.00 weer op haar
kamer terug kwam.
Duizelig, misselijk en natuurlijk pijn, maar zeer aanspreekbaar.
“Ze moet de grote dosis morfine uit haar lichaam slapen”,
zei de verpleegster.
Mijke en ik hebben eventjes met Jet gepraat en geknuffeld.
De post die in Houten vandaag bezorgd werd voorgelezen en op
het prikbord gehangen.
Ze zal nu wel slapen en uitrusten van alle zorgen, spanning en
het zich goed houden.

23.10

Jet heeft tussen beide bezoekuren door geslapen en was om 19.00
goed aanspreekbaar.
Is het niet frappant dat Jet mij vroeg om even de tv. die boven
het voeteneind van haar bed hangt, te programmeren precies op het
moment dat ‘de wereld draait door’ begint. In ieder geval houd ik
me graag vast aan zulke symboliek.
Jet memoreerde dat de chirurg nog even langs kwam en vertelde dat
alles goed en volgens plan is gegaan.
Thuis sms ik naar Jet dat ik in gedachten naast haar lig.
Ze antwoordt direct : “Als je dan maar niet snurkt”.
We gaan de goede kant op.