Jet heeft een secretaresse

Gisteren was de laatste bestraling en een daar aan gekoppeld
exit gesprek. De dienstdoende 'radioloog in opleiding' maakte het
wel erg exit door aan te geven dat het UMC verder niets meer
voor Jet kon doen omdat de behandeling nu klaar is.
Op de vraag of er misschien een scan zou worden gemaakt om het
effect van de bestralingen in beeld te brengen, werd heel simpel
geantwoord dat op een scan de inkapseling van uitzaaiingen niet
geconstateerd kan worden.
Door de bestralingen zou de pijn in de rug kunnen afnemen, maar
de medicijnen die het bot moeten versterken veroorzaken meer
pijn. De vraag welke conclusie er moet worden getrokken uit het
feit dat de pijn op verschillende plaatsen gevoeld wordt, werd
afgedaan met de opmerking dat uitzaaiingen wijzen op een ernstige
vorm van kanker. Mijke was bij het gesprek omdat ik de studiedag
in Roosendaal al eens een keer had uitgesteld en deelde op de
terugweg met Jet het gevoel van radeloosheid.
Exit UMC, maar wat nu?
Er was nog steeds geen afspraak met de mevrouw die het staafje
met Zoladex zou komen inbrengen in de buikwand. Zoladex moet
versneld de oestrogeen productie stop zetten, de bron die deze
vorm van kanker veroorzaakt. Het is gebleken dat het eerder
voorgeschreven middel Tamoxifen niet het gewenste effect heeft.
Dat staafje moet er nu in, stoppen met die bron van alle kwaad!
En dan komt de secretaresse in Jet boven.
Ze gaat bellen, strikt en duidelijk. Het gevolg is dat vanmiddag
het staafje wordt ingebracht.
Een volgend telefoontje levert op dat haar eigen oncoloog donderdag
in een telefonisch consult de vragen van Jet zal beantwoorden.
Waarschijnlijk zal één van de vragen een second opinion in het AVL
betreffen.
En omdat Jet inmiddels totaal is uitgekeken op de "kipfilet" die
zij als eerste prothese na de operatie kreeg, heeft ze ook nog maar
meteen een afspraak gemaakt met 'Unique Body' in Woerden.
Fijn dat Jet op het juiste moment de hulp kreeg van een secretaresse.
Niks exit, ACTIE !!

Mooi weer speel je niet

Inmiddels heeft Jet 4 bestralingen achter de rug.
Neem dit gerust letterlijk, want het betreft immers rugwervels.
Wat de logistiek betreft kunnen we alleen maar waardering hebben
voor de efficiënte manier van werken in het U.M.C. Ze lopen daar
nooit uit en zelfs al zouden ze uitlopen, dan nog kan dat nooit
langer duren dan een paar minuten omdat iedere bestraling nu
eenmaal niet langer duurt. Meestal is Jet nog vóór de afgesproken
tijd onder behandeling.
Het effect van de bestraling moet natuurlijk later pas blijken,
maar de primaire reactie is rugpijn en een vermoeid gevoel.
Daar kan gelukkig aan toegegeven worden. We zien nog net samen
hoe de wereld door draait. Overigens hopen we dat nog heel lang
te kunnen doen !
Als dan 's morgens de zon schijnt straalt Jet alsof er niets aan
de hand is.
We genieten van die dagen in de tuin, van Cor die ons op taart komt
trakteren, van de kinderen die even een boom komen snoeien, van
Ruben die voor het eerst buiten is en al zo goed z'n fles leeg drinkt,
van Milan die zo blij is met zijn Nintendo.
Stralen komt van binnenuit.
Mooi weer speel je niet !

Geen nummer meer

Aan het veel te lang wachten op de afspraak voor de eerste
bestraling is gelukkig een eind gekomen.
Hoe gek het ook klinkt, we zijn verwend met de warme en
persoonlijke aandacht van het Anthonius ziekenhuis.
Omdat de bestralingen in het U.M.C. moeten plaatsvinden zijn
we plotseling afhankelijk van de volgorde van binnenkomst.
Dat is normaal op het postkantoor of bij de slager, maar als
je kanker hebt en er een behandeling is vastgesteld dan wil je
behandeld worden en niet weken wachten totdat jouw nummer
aan de beurt is.
Gelukkig dat Jet haar steun en toeverlaat Eveline van haar
onvrede op de hoogte heeft gesteld, want nog dezelfde dag kwam
het bericht dat de eerste bestraling op maandag 18 mei zal
plaatsvinden.

Gisteren ging de voordeurbel. Er stond een onbekende meneer
voor de deur met een enorme bos bloemen.
"Bent u mevouw van Vlijmen?"
Omdat de vraag door Jet bevestigend werd beantwoord, stelde hij
zich voor als Jeur van der Wal en vertelde dat hij als organisator
van de Avondvierdaagse de laatse weken had gemerkt dat zijn
vertrouwde contactpersoon niet meer aan de andere kant van de lijn
te horen was.
"U heeft altijd zoveel voor ons voor elkaar gekregen", zei hij
toen hij de bloemen overhandigde. Hij had Jet gemist en wilde
dat graag op de slotdag van de Avondvierdaagse even laten weten.
Zo'n ontroerend gebaar raakt het hart.

Dalton conferentie

Wat een Dalton conferentie met dit weblog te maken heeft?
Volgens Jet alles.
Al 13 jaar wordt tijdens de eerste week van mei in Brno
de Internationale Dalton Conferentie gehouden. Een mooie
traditie die een belangrijke invloed heeft op de onderwijs -
vernieuwing in Midden Europa.
Tradities komen plotseling in een totaal ander perspectief
te staan als de kwetsbaarheid van het leven afdwingt om blij
te zijn met iedere volgende keer.
Omdat het behandelingsproces zich vorige week beperkte tot
een intakegesprek met de radioloog, heeft Jet er op aange-
drongen dat ik ook dit jaar gewoon mijn aandeel in de
conferentie zou leveren.
Natuurlijk hadden we beiden gemengde gevoelens. Zijn we dit
traject niet samen ingegaan? Jet een week alleen thuis?
Het positivisme dat Jet voortdurend uitstraalt en het feit
dat er zoveel mensen altijd voor ons klaar staan, gaven mij
de zekerheid dat het goed was.
Daar ver van huis besefte ik eens te meer hoe vrienden en
collega's ons steeds weer onder dompelen in een warm bad.

Zie : www.daltoninternational.org

Mijke is vrijdag meegegaan naar de radioloog. De plekjes
waar straks bestraald moet gaan worden zijn gelokaliseerd
en met kleine stipjes op de huid getekend. Het wachten is nu
op het schema van de bestralingen.

Zondag genoot Jet van de aandacht die zij kreeg omdat het
Moederdag was. De kinderen hebben een paar jaar geleden dat
initiatief genomen.
Meer dan ooit wordt die mooie traditie als iets heel bijzonders
gekoesterd.