De laatste werkdag

In deze vakantieperiode is een laatste werkdag een normale situatie.
Een blij gevoel: "Dag collega's, ik ben er even niet".
Je plant je vakantiedagen en weet wanneer je terug komt.
Gewoon lekker ontspannen en niets aan je hoofd.

Vandaag is het even anders.
Het is echt de laatste werkdag van Jet. Ze had al eerder afstand
moeten nemen van haar functie waarin zij zich happy voelde als spin
in het web. De stap terug was moeilijk, maar werd met veel ambitie
en goede wil gemaakt.
Twee dagen per week een aantal uren werken bleken een belasting
die zowel lichamelijke als mentale gevolgen had.
De afkeuringsprocedure kwam in zicht.
De ondergaande zon aan de horizon levert niet altijd een romantisch
beeld op.
De procedure verdient geen schoonheidsprijs en met de uiteindelijke
beslissing kom je in een spagaat waaruit je niet zomaar opstaat.
Beslissingen waarop je als mens geen invloed hebt zijn moeilijk te
accepteren. Ontslag wegens disfunctioneren is logisch, maar dat
je zelf niet verantwoordelijk bent voor deze situatie . . .
Vanmorgen liep Jet als altijd stralend naar het Gemeentehuis.
De pijn zit diep van binnen.
Hopelijk komt het echte vakantiegevoel snel, want als iemand dat
verdient!