Mijn ultime Kerstsfeer?

Heel eenvoudig.
HIER
word ik altijd
heel vrolijk van.

Feestdag

Er is altijd een reden
om iets te vieren,
maar vandaag
heel speciaal.
Milan is 7 jaar!
Feest.

Een stralende dag

Maandag 14 november.
De dag begon met een dichte mist en zo voelden we ons ook.
Grijs en koud.
Het zal nooit wennen om eens in de drie maanden terug te
moeten gaan naar de oncoloog om te horen of de situatie
is verslechterd of stabiel gebleven.
Op weg naar het ziekenhuis brak de zon door. Waarom we dan
toch niet hardop zeggen dat het misschien wel symbolisch is?
Tijdens de terugrit van het Antonius ziekenhuis hebben we wel
hardop genoten van de mooie herfstkleuren.
Heerlijk, de zon schijnt want de situatie is nog steeds stabiel.
Bij ons zijn de feestdagen al aangebroken.

Maandag alweer een controle

Maandag 14 november
is het weer zover.
Drie maanden zijn
voorbij gevlogen.


Mittenwald, Nice en Oostende gaven rust en plezier.
Hopelijk gaan we na maandag weer 3 goede maanden tegemoet.

Afscheid

Afscheid van een mooie functie

Het camoufleren van een gemengd
gevoel is natuurlijk de laatste
tijd wel vaker aan de orde.
Vandaag in versterkte mate.
Deze morgen om 10.00 uur werd
afscheid genomen van Jet als
secretaresse van het Bestuur
van de Gemeente Houten.
Warmte en vriendschap, mooie
woorden en cadeaus verdrongen
het trieste gevoel van het door omstandigheden gedwongen afscheid.
Aan een heerlijke periode van 10 jaar met zo veel lieve collega's
kwam een einde. Een nieuwe periode met nieuwe uitdagingen begint.
Afscheid van het instituut, maar nog lang niet van de mensen
die deze dag zo mooi hebben ingekleurd.

Struisvogelen

Vandaag was het alweer zover.
Het driemaandelijks bezoek aan de oncoloog zal nooit echt
wennen.
De afgelopen weken hebben we natuurlijk weer optimaal
'gestruisvogeld'.
Het is bij ons een werkwoord dat vooral tijdens vakanties
fanatiek wordt toegepast.
Wanneer vanaf 1 september het begrip werk niet meer aan de orde
is vanwege de volledige afkeuring, zullen we waarschijnlijk nog
vaker willen struisvogelen.
Vandaag bleek dat het bloedonderzoek de stabiliteit van de
situatie opnieuw heeft bevestigd.
Met een heerlijk gevoel gingen we huiswaarts. Kopje koffie in
de tuin, de zon schijnt!
Struisvogelen, het werkt.

Mittenwald

Hoewel het weer absoluut niet overhoudt, is het toch een
prachtige wereld te midden van de bergen.
Wanneer de zon schijnt zijn we buiten en wandelen in en rond
het dorp.

Is het slecht weer, dan vermaken we ons uitstekend binnen.

De laatste werkdag

In deze vakantieperiode is een laatste werkdag een normale situatie.
Een blij gevoel: "Dag collega's, ik ben er even niet".
Je plant je vakantiedagen en weet wanneer je terug komt.
Gewoon lekker ontspannen en niets aan je hoofd.

Vandaag is het even anders.
Het is echt de laatste werkdag van Jet. Ze had al eerder afstand
moeten nemen van haar functie waarin zij zich happy voelde als spin
in het web. De stap terug was moeilijk, maar werd met veel ambitie
en goede wil gemaakt.
Twee dagen per week een aantal uren werken bleken een belasting
die zowel lichamelijke als mentale gevolgen had.
De afkeuringsprocedure kwam in zicht.
De ondergaande zon aan de horizon levert niet altijd een romantisch
beeld op.
De procedure verdient geen schoonheidsprijs en met de uiteindelijke
beslissing kom je in een spagaat waaruit je niet zomaar opstaat.
Beslissingen waarop je als mens geen invloed hebt zijn moeilijk te
accepteren. Ontslag wegens disfunctioneren is logisch, maar dat
je zelf niet verantwoordelijk bent voor deze situatie . . .
Vanmorgen liep Jet als altijd stralend naar het Gemeentehuis.
De pijn zit diep van binnen.
Hopelijk komt het echte vakantiegevoel snel, want als iemand dat
verdient!

Vaderdag

Mooi weer

Dinsdag was het weer zover.
Twee weken geleden waren er een longfoto en een botscan gemaakt
en het bloed werd weer onderzocht.
Ook al is de ervaring de laatste tijd heel positief, je weet dat
er een moment kan komen dat de situatie verslechtert.
De dagen voorafgaande aan het bezoek aan de oncoloog is iedere
afleiding welkom.
Dinsdag was het weer zover. Vochtige handen, knikkende knieën en
een overvolle wachtkamer met rolstoelen, rollators en petjes die
een voltooide chemokuur niet kunnen verhullen.
Angstbeeld versterkende factoren.
Dokter de Jong liep maar vijf minuten achter op het schema, vijf
extra lange minuten.
Het verlossende woord om 10.55: "U bent weer goedgekeurd."
Geen enkele indicatie dat er sprake is van een verslechtering.

Gek, de uitgang van het ziekenhuis ziet er veel vrolijker uit dan
de ingang.
Mooi weer.

Laat die merel maar zingen

Wat is het voor sommige mensen toch moeilijk om te begrijpen
hoe het is om kanker te hebben en er nog goed uit te zien.
Het inschattingsvermogen gaat bij sommigen niet verder dan
het beoordelen van de uiterlijke kenmerken.
Complimenten met een dubbele bodem werken als een veroordeling.
Het wordt pas echt pijnlijk als mensen vergelijkingen maken alsof
het om een griepje gaat.
Gelukkig dat de meeste mensen uit onze omgeving het goed
begrijpen en het goed menen. Die zijn oprecht verheugd een
stralende persoonlijkheid te zien
De merel in de tuin zingt vandaag terecht het hoogste lied.

Geen afwijkingen

Waar een mens zich allemaal druk om kan maken.
Het wachten op een medische uitslag rechtvaardigt onrustgevoelens,
maar een voorschot nemen op het slechtste scenario proberen we
weg te drukken.
Gelukkig werden we deze week aangesloten op het glasvezelnetwerk.
En hoewel we voor de aansluiting deskundigen hadden ingehuurd,
konden we ons druk maken over het feit dat alle Email adressen
moesten worden veranderd. Mooi moment om de nieuwe laptop
te gaan gebruiken, maar daardoor was Jet wel in één klap alle
contacten en opgeslagen favorieten kwijt. Ja, dan heb je
niet echt rendement van je supersnelle bandbreedte.

De post wordt op zaterdag wat later bezorgd dan normaal.
De envelop met het logo van bevolkingsonderzoek midden-west lag
op de mat. De vorige keer veranderde de inhoud van de brief ons
leven totaal.
"Bij de beoordeling van uw foto's zijn geen afwijkingen gevonden".

Een zucht van verlichting? Zeg maar een storm!
Gelukkig dat Jet er vrij snel zelf aan toevoegde:
"Nou, geen afwijkingen . . .".

Preventicon

Met het openmaken van de brief met de oproep voor het twee-
jaarlijks borstonderzoek werd ook de wond weer open gemaakt
die twee jaar geleden het leven totaal op z'n kop zette.
Die slechte film ontrolde zich opnieuw in 3D.
De hoofdrolspeler is weliswaar een ster, maar zit niet te
wachten op deel twee. Wie wel trouwens?

De wachtkamer, in vrolijk rood en geel gestyled, is half gevuld met
vrouwen in de leeftijd tussen de 50 en ruim 70, die het advies om
gemakkelijke kleding aan te trekken perfect hadden opgevolgd.
De winterjacks en jassen worden netjes aan de kapstok gehangen,
maar dat maakt het beeld niet vrolijker.
De 'Wibra models' worden stuk (nou ja) voor stuk opgeroepen en ver-
dwijnen dan achter één van de rode deuren met de nummers van 1 tot 8.
Er komt een groepje van vier dames binnen, kennelijk uit dezelfde
buurt en zij herkennen ook "haar van de andere hoek".
Er wordt hier niets geserveerd, maar de stemming in dit theekransje
is uitgelaten.
Een van hen, gekleed in een lang T-shirt dat waarschijnlijk 20 jaar
geleden voor het laatst op de camping is gedragen op weg naar de
doucheruimte, wijst vol trots op haar kennelijk nieuwe gebit.
Er schiet door mijn hoofd dat er na het verwijderen van tanden en
kiezen ook een prothese nodig is, maar dat de kans op
uitzaaiingen erna waarschijnlijk nihil is.
Er wordt weer iemand opgeroepen. "Kleedkamer drie graag, deur
achter u sluiten en het bovenlichaam ontbloten".
Het kransje gniffelt.

Statistisch gesproken krijgt één van de wachtenden over twee weken
een brief thuis die het leven totaal op z'n kop zal zetten.

Een hoofdrol in deel twee zou niet rechtvaardig zijn.
We zijn daarom maar gaan lunchen in 'de Rechtbank'.