De eerste twee weken van september waren we in Oostende.
Toch nog even vakantie vieren tussen alle onderzoeken door.
We hadden de eerste week fantastisch weer en konden iedere dag naar het strand.
De tweede week was minder, met af en toe regen, maar dat heeft ons niet weerhouden om er iedere dag op uit te gaan.
Heerlijk om anoniem ergens te kunnen rondlopen zonder iemand tegen te komen die vraagt hoe het met je gaat. Je gewoon goed te kunnen voelen en er goed uit te zien zonder dat mensen zich verbazen dat je er nog steeds zo goed uitziet.
Soms zou je je bijna schuldig voelen.
Natuurlijk zou deze periode in het leven afschuwelijk zijn als de mensen om ons heen de ziekte zouden negeren en niet zouden vragen hoe het ermee gaat. Alle aandacht is altijd lief bedoeld en ook hartverwarmend.
Waarschijnlijk beseffen weinigen dat bijna dagelijks ergens in de media het begrip kanker opduikt. Wij zeggen wel eens tegen elkaar dat we hopen daarmee niet weer geconfronteerd te worden bij het openslaan van de krant of het inschakelen van een tv programma.
Door eb en vloed werden onze zorgen dagelijks weggespoeld en dat heeft ons nieuwe energie gegeven.
Heerlijk om even anoniem de bakens te verzetten.
