Het merkwaardige is dat wij eigenlijk niet wisten of we er naar moesten uitkijken, naar het gesprek met dokter de Jong. Hij zou na twee nieuwe chemo kuren en het resultaat van de leverscan vertellen hoe de situatie ervoor stond.
Ergens naar uitkijken suggereert een blij gevoel, maar dat hadden we absoluut niet toen we gisteren al vrij vroeg in het zonnetje koffie dronken.
Vanzelfsprekend flitsten alle scenario's al weken door onze gedachten. En omdat Jet in het laatste contact met de oncoloog had gevraagd wat het scenario zou zijn als deze nieuwe chemo niet zou aanslaan, waren het vooral beangstigende donderwolken die voorbijflitsten.
En daar kijk je niet naar uit, ondanks dat de zon schijnt en de narcissen staan te stralen in de tuin.
De afspraak stond om 15.45 en dan duurt een dag lang.
In de wachtkamer, die weer overbevolkt was met ernstig zwijgenden, hebben we globaal de totale wachkamertijd van de afgelopen vijf jaren proberen uit te rekenen. Tijd genoeg, want dokter de Jong liep uit. Een frustrerende manier om de tijd te doden met als gevolg dat het laatste sprankje levensvreugde wegebde en ons gevoel in ieder geval paste bij de uitstraling van alle andere wachtenden.
"Mevrouw van Vlijmen".
Je hart maakt een sprongetje. Dat klinkt romantisch, maar het is in schrille tegenstelling met een dergelijk gevoel. Als in de spreekkamer een vrolijk gezicht onverwachte vrolijke woorden spreekt als "de scan levert het beeld op dat er sprake is van een stabiele situatie" en "kankermarkers zijn meer dan de helft gedaald" en "het blijkt dat deze chemo wel aanslaat", dan ontstaan er bij zulke woorden toch warme gevoelens.
Van vrije val zijn we ineens weer aan het klimmen in de achtbaan.
We mogen de volgende vier behandelingen ondergaan, er is weer perspectief ! We gaan ervoor en nemen die paar bijwerkingen gewoon voor lief. Wat maakt het nu helemaal uit of je de komende twaalf weken nog steeds geen smaak hebt? Voor de goede orde, hier wordt het niet kunnen proeven van eten bedoeld.
En als de nagels aan het verkleuren zijn en een beetje loslaten, smeren we er een lekker kleurtje op.
Ja de medicijnen tegen misselijkheid en andere nare effecten veroorzaken dat je gezicht boller wordt.
Nou én?
De nieuwe chemo behandeling, Docetaxel, is gemaakt van de naalden van de taxus. Dokter de Jong toch een beetje een natuurgenezer?
In 1998 schilderde Roel bovenstaande aquarel.
Lees hier meer over Docetaxel
