Zomergevoel

Komt het nu door het mooie weer buiten of is het toch een gevoel van telepathie?
De wachtkamer van oncologie in het Leidsche Rijn ziekenhuis zat stampvol. Je zou bijna denken dat het een populaire ziekte is waarop de mensen afkomen.
Het pluimage was weer vermakelijk divers.

Hebben we vorig jaar dames in witte broeken vernietigend veroordeeld, vandaag zou het over verouderde zomer-outfit moeten gaan.
Zelden zulke slobberende, verwassen korte broeken om de kuiten van enkele binnenslenters zien hangen.
Ruitbroeken natuurlijk en daaronder sandalen met donker gekleurde sokken.
Onze benen zijn ook nogal wit, maar geen denken aan om die nu al tentoon te stellen.
Overigens heeft Jet als voordeel van de chemo dat ze haar benen nu niet meer hoeft te scheren.

Man en vrouw komen binnen. Groeten niet en zetten zich aan de leestafel, sprakeloos.
Man wordt binnen geroepen en vrouw blijft op haar plaats zitten. Nu zijn wij sprakeloos omdat dit de eerste keer is dat wij dat meemaken. We fantaseren over hun huwelijk . . .

Dame komt uit een van de spreekkamers. Met rollator die waarschijnlijk nodig is om te zorgen dat al het goud aan haar armen haar evenwicht niet verstoort.
Ze loopt naar de balie voor een nieuwe afspraak, maar schiet onderweg eerst nog even de koffiemevrouw van 11.45 uur aan. Haar koffie wordt op de hoek van een tafel gezet terwijl zij de afspraak luid en duidelijk drie keer aan het verzetten is. Nee, niet om 10.30, maar om 11.30.
"Dan is er koffie gratis", zeg ik ten overvloede.
En ja hoor, een nieuw echtpaar neemt plaats bij de verse koffie. De dame loopt zonder rollator naar de koffie, verzet die nijdig naar de andere kant van de tafel en bedenkt zich dat zij de rollator nog bij de balie heeft staan.

Nee, dan die vrouw die met overtuiging haar net weer aangegroeide haartjes, pruikloos en onbesjaald, aan ons allemaal laat zien. Wat een moed en wat een power.
Toen zij werd binnengeroepen zagen wij een plantje in haar hand waarmee ze op haar oncoloog toeliep.

Het zomergevoel werd dik onderstreept door dokter de Jong.
De kankermarkers waren enorm gezakt. Voordat met de nieuwe chemo werd begonnen waren de markers terecht gekomen op ongeveer 4000, na de volgende kuren was het resultaat eerst 1900, daarna 900 en vandaag 247 ! Ook de waarden van de leverfuncties waren verbeterd.
Nog één, voorlopig laatste, kuur. Daarna een leverscan die hopelijk aantoont dat er misschien wel een rustige periode aanbreekt.
We kunnen nu zelfs een vakantie gaan plannen.
Zomergevoel.

De vijfde chemo kuur

De chemo-kuur zit er weer op. Even een medische update.

Bloedwaarden waren goed, maar de zaal-arts kwam wel kijken voordat de behandeling in gang werd gezet. Met een bezorgde blik keek hij naar mijn vingers/ nagels.

Het ziet er niet fraai uit, ze zullen de komende weken allemaal loslaten omdat er ontstekingen onder de nagels zitten.

Ook was de vraag of er sprake was van tintelingen in de vingertoppen. "Kun je nog normaal kracht uitoefenen met je vingers, bijvoorbeeld je eigen knoopjes dichtdoen?" 

"Heb je op bepaalde tijden een dood gevoel in je vingertoppen?" "Worden ze warm af en toe?".

Hierop waren nu niet bepaald leuke antwoorden te geven, maar dat had de zaalarts n.a.v. de aanblik van die nagels vorige keer, zelf ook al bedacht.

Vrijdagmorgen was er daarom spoed-overleg tussen de zaalarts en de eigen oncoloog over deze bijwerking.

Besloten is om de dosering van het chemo-gif te verlagen, omdat er anders een reële kans bestaat, dat  na de chemo de vingers nooit meer normaal kunnen worden gebruikt en dat die pijnlijke,

gevoelige vingers nooit meer overgaan en die nagels zo lelijk blijven. Nagellak is verboden.

Dergelijke ernstige bijwerkingen zijn niet de bedoeling. Dus nu een dosering van 50% aan taxus-naalden voor vandaag en voor de volgende kuur in juni.

Ook heeft Jet het 'genot' mogen voelen van ice-pack handschoenen ter koeling van je nagels tijdens de chemo. "Hemel, je hebt nog nooit zulke bevroren vingers gehad. En tijdens de kuur van een uur, wisselen ze ook nog een keertje van handschoenen om maar lekker het  'ice' gevoel te blijven houden.....".

We weten niet of het nu nog helpt, omdat we daar eigenlijk vanaf de eerste behandeling mee hadden moeten beginnen.

Na kuur nr. 6 op 2 juni volgt er vrij snel daarna de leverscan die inzicht moet geven in het hopelijk gedaalde aantal uitzaaiingen in de lever.

Afhankelijk daarvan, wordt bekeken of we bij 6 kuren blijven, of dat we nog moeten doorgaan voor 9 of 12.  Dus we zijn er nog niet.

Ook deze keer weer even 4 dagen afbouwen in de Prednison-peppillen. Wel in een lagere dosering.

Tijdens iedere chemo behandeling gaat Ollie mee ter bescherming.

Een idee en cadeau van Lisa.