Second opinion

Vanmorgen nog vóór 8.30 uur weggereden, wetende dat de route
naar Amsterdam vaak verstopt zit. De aaneengesloten file loste
pas na de afslag Schiphol enigszins op. Om 09.45 reden we de
parkeergarage van het Anthony van Leeuwenhoek Ziekenhuis in.
Mijn second opinion over deze parkeergarage is snel gemaakt :
veel beter !
Maar daar kwamen we niet voor.
Het maken van een nieuw ponsplaatje en verdere persoonsregistratie
verliep heel vlot en wachtkamer 3 was snel gevonden.
We hadden nog net een kwartier observatietijd. Niet moeilijk om
in dit gespecialiseerde ziekenhuis te raden aan welke kwaal
iemand lijdt. Een meneer aan de overkant zit aan de leestafel
eerst de Metro en daarna de Spits nat te hoesten, we kijken elkaar
aan en fluisteren op hetzelfde moment :"Longkanker".
Geen tijd voor de cappuccino die Trix had aanbevolen, want precies
op tijd kwam dokter Kerst ons ophalen. Nu vindt Jet dat er met
Kerst nooit iets mis is, maar deze werd nog net niet spontaan uit-
genodigd voor het diner op 25 december.
Een rustige analyse van de feiten, alle stappen die tot dusver in
de behandeling zijn genomen werden door dokter Kerst bevestigd als
de juiste stappen : "Wij hadden precies hetzelfde gedaan".
We kregen nog enkele zeer instructieve PowerPoint plaatjes te zien
om aan te tonen op welke manier de gekozen medicijnen de overgang
versneld tot stand brengen. Misschien dat juist mij deze didactische
vormgeving aansprak, maar beiden waren we getroffen door de
bevestiging dat de medicijnen kennelijk hun werk doen.
Percentages geven om de levenskans te voorspellen wordt door
dokter Kerst afgewezen. Maar hij suggereert wel dat als de
medicijnen aanslaan zoals nu bij Jet waarschijnlijk het geval is,
we nog jaren Kerst kunnen vieren.
Op de terugweg zingen we 'I'm dreaming of a white Christmas'.

Opkikker

Gisteren weer een controle bezoek aan de oncoloog gebracht.
Het laatste bloedonderzoek was basis voor het gesprek.
Voortdurend worden allerlei waarden gemeten en het goede nieuws
is dat twee waarden waaraan de activiteit van kanker kan worden
afgelezen in de afgelopen maanden zijn verbeterd.
De medicijnen doen dus hun werk en Jet zelf doet de rest.
Het lijkt die Maggi reclame wel :
"Een beetje van Zoladex en een beetje van mezelf".
We hadden ook een vermakelijk gesprek over het alternatieve circuit.
Overigens had Dr. de Jong een heel pakket klaargelegd om mee te
nemen naar het Anthonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis.
Een heel professionele medewerking aan de second opinion.
Wat heerlijk om het ziekenhuis eens met een positief gevoel uit te
lopen. Zo'n opkikker kun je wel gebruiken op z'n tijd.
Ja, dat lijkt nu weer die reclame voor 'Cup a Soup'.

Gewone dagen vliegen voorbij

Net wanneer je je hebt voorgenomen om voortaan van elke dag te
genieten en als een cadeautje open te maken elke ochtend, wordt
dat het normale leven en dus vliegen de dagen toch weer voorbij.
Pas aan het eind van de dag wordt Jet op de feiten gedrukt omdat
dan haar rug aangeeft rust te willen hebben.
Er ontstaat een dualisme tussen: "Meid wat zie jij er stralend uit"
en "Ik ga naar bed, ik ben het zat".
Mentale kracht en een vrolijk karakter zorgen voor die positieve
uitstraling waardoor mensen zich soms zelfs openlijk afvragen hoe
het mogelijk is om op die manier met kanker rond te lopen.
En als dan ook door de nieuwe borstprothese de zelfverzekerdheid
nog eens toeneemt, is de discrepantie tussen hetgeen aan de opper-
vlakte komt en wat diep van binnen zit inderdaad erg groot.
Aan het eind van de maand gaan we naar het Anthonie van Leeuwen-
hoek Ziekenhuis voor een second opinion.
Vanmiddag een vervolg consult bij de eigen oncoloog om onder andere
de uitslag van het laatste bloedonderzoek te bespreken.
Gek, maar dagen zoals vandaag duren altijd iets langer.

De zee is oneindig

Je hoeft geen lid van het Wereld Natuurfonds te zijn om
struisvogels te leren waarderen. Kop in het zand hebben we
maar eens letterlijk genomen en zijn met K4 een lang weekend
naar het strand gegaan. Samen in een huisje in Julianadorp,
400 meter van het strand of liever gezegd strandpaviljoen.
Van droge witte wijn met zandkorrels ga je alleen maar
knarsentanden en dat wilden we nu juist even niet.
We hebben dus ruim geluncht en gedineerd op het terras
van 'PAAL6'.
Uitwaaien, die frisse zeelucht en dan ook nog een Pinkster-
weekend met zomerse temperaturen. Je krijgt wat je verdient?
Jet krijgt veel in haar schoot geworpen en 3 kleinkinderen
zijn nu een voortdurende bron van levensdrift.
Kinderen zijn zo eerlijk en onbevangen. Hun onvoorwaardelijke
liefde krijg je alleen maar als je die verdient.
Als Milan even bij Omi op bezoek gaat in de badkamer om te
zien of ze wel echt onder de douche staat, komt hij aan de
ontbijttafel terug met de conclusie van zijn observatie:
Omi heeft dikke billen.
Toch heeft Jet later op het strand haar t-shirt maar aan-
gehouden en die billen maakten vanzelf een kuiltje.
Een weekendje weg met R3 is al gepland. Oostende zal dat worden.
Weer naar de kust.
Kunnen we weer even struisvogelen.
De zee is zo oneindig !