Om precies 09.25 parkeerden we de auto op de Stadhouderslaan in Utrecht. Het kostte niet alleen moeite om de laatste plek te vinden, maar ook om de parkeerkaart uit de meter te krijgen.Waarschijnlijk heeft er een ambtenaar bij de parkeerbrigade er veel plezier in om het apparaat eerst drie keer te laten melden dat de pas onjuist is, de pas er verkeerd in zit of op een andere manier betaald parkeren eigenlijk onmogelijk is. Of zou het aan de spanning van het moment gelegen hebben?
We wandelen daar in de Stadhouderslaan (
Utrechters zeggen op de Stadhouderslaan)een nieuwe fase tegemoet.
Het laatste bloedonderzoek gaf een verontrustende verslechtering te zien waardoor er donderdag opnieuw een CT scan noodzakelijk was. De oncoloog had tijdens het laatste gesprek al aangegeven dat er zeer waarschijnlijk een chemo periode zat aan te komen.
Het heeft weliswaar drie en een half jaar geduurd voordat deze gevreesde mededeling werd gedaan. Drie en een half stabiele jaren waarin we als een struisvogel hebben rondgefladderd. Hoewel een ornitholoog waarschijnlijk bezwaar zal maken tegen het begrip 'fladderen' en dit in Houten weer een heel andere betekenis heeft, was het voor ons eigenlijk een luxe periode waarin iedere drie maanden opnieuw werd bevestigd dat het niet slechter ging.
We zijn nu in een totaal andere situatie beland.
De secretaresse in Jet komt in alle cruciale situaties ogenblikkelijk boven en daarom werd er direct een afspraak gemaakt bij haarcentrum Ugeka. Mijke was zo lief om met ons mee te gaan.
We werden door een vriendelijke dame met cappuccino in een kamer achtergelaten. Jet in de kappersstoel voor de spiegel. Confrontatie met de werkelijkheid van nu.
Ja, nu heb ik mijn eigen haar nog . . .
Twee pruiken stonden in het zicht op leuke koppies. De één kort, modern, frivool. De ander met weelderige rode krullen. De eerste gaf een ontspannende impuls: zo kan het dus. De tweede was direct daarna reden tot hilariteit. Zelf bij emotionele momenten komt er toch altijd iets van humor boven drijven.
De mevrouw die daarna binnenkwam had eigenlijk de meest gewenste blonde pruik op haar leuke koppie. Het bleek trouwens haar eigen haar te zijn. Ze nam de tijd, haalde een stapel dozen de kamer binnen die wij direct bestempelden als schoenendozen. Dat was kennelijk een afgezaagde reactie.
Frivole pruiken, dicht bij het uiterlijk van Jet. Zoeken naar de juiste coupe en de juiste kleur. We worden er eigenlijk wel vrolijk van omdat het er zo natuurlijk uit ziet. We slaan ook gemakkelijk door met vragen als: "En wat gebeurt er bij windkracht 6 in Oostende?" Maar ook: "Zou een rode met haar tot op je billen niet leuk zijn?"
De bestelling is geplaatst. Het blijft dicht bij de werkelijkheid zoals op deze foto's. Zelfs het door Jet verafschuwde mutsje of petje zal haar juist goed staan, omdat die stralende glimlach blijft.
We hebben zitten nagenieten bij De Colonie. Chardonnay gaat gelukkig altijd door de mond, met of zonder pruik.
Gek eigenlijk dat de 'pruikentijd' die zo'n 250 jaar achter ons ligt nu ineens toekomst wordt.
De geschiedenis op de kop.
